انتخاب و استفاده از سیستم اعلام حریق مناسب یک نیاز نیست بلکه در انتخاب آن به عواملی مانند نیاز کاربر انتخاب بین هزینه کمتر، کارایی بیشتر و کاهش زمان نصب بستگی دارد. از مرسوم ترین سیستم های اعلام حریق نوع متعارف و آدرس پذیر می باشد. که در این مقاله به بررسی تفاوت های سیستم اعلام حریق متعارف و آدرس پذیر می پردازیم.
در بیان تفاوت این نوع سیستم باید گفت که تمام وسایل وصل شده به سیستم آدرس پذیر دارای آدرس مخصوص می باشند تا در زمان آتش سوزی تشخیص داده شود کدام وسیله دقیقا فعال شده است و اطلاعات خود را برای سیستم مرکزی ارسال نماید. اما در نوع سیستم متعارف هیچ مکانیزمی برای تشخیص نقطه آتش سوزی به صورت دقیق وجود ندارد.
راهنمای کابل کشی و نصب تجهیزات سیستم اعلام حریق
در ابتدای کار برای شروع بایستی نقشه سیستم اعلام حریق را مطالعه نماییم تا راهنمای کابل کشی و نصب تجهیزات سیستم اعلام حریق برای ما باشد. در صورتی که سیم کشی از قبل اجرا شده است باید نقشه را با آن تطابق دهید تا در صورت وجود اشکال آن را بر طرف نمایید. با توجه به زمان و نقش سیستم اعلام حریق آنها را می توان به دو دسته 1- کابل‌های مدار های که قبل از آشکار شدن آتش استفاده می‌شوند مانند کابل‌های دتکتورها و شستی ها و 2- کابل‌های مدار های که بعد از کشف آتش استفاده می‌شوند مانند کابل‌های منبع تغذیه، آژیرها و چراغ ها تقسیم کرد.
دتکتورهای گازی اعلام حریق
دتکتور گازی یکی از اجزای اعلام حریق موجود در بازار دکتورهای گازی اعلام حریق می باشند. وظیفه این وسیله تشخیص گاز موجود در محیط است تا پیش از وقوع دتکتور فعال شده و هشدار گازهای سمی و خطرناک در محیط را می دهد. دکتورهای گازی موجود در بازار انواع مختلفی دارند که در ادامه به شما معرفی می کنیم.
- دتکتور گازی ثابت
- دتکتور گازی پرتابل
اجزای دتکتور گازی
این نوع دتکتور از دو قسمت سنسور و ترانسمیتر تشکیل شده است. که از سنسور برای تشخیص گازهای خطرناک و ترانسمیتر جهت نمایش و کنترل استفاده می شود. که دتکتور گازی بسته به نوعشان دارای سنسورهای متفاوتی هستند. سنسورهایی که در این نوع دتکتورها استفاده می شود یک یا چند مورد از موارد زیر استک
- سنسور با فناوری مادون قرمز
- سنسور الکترو شیمیایی
- سنسور نیمه هادی
- سنسور کاتالیستی
- خروجی دتکتور گازی
- ۰۳/۰۲/۰۸